We hebben allemaal vrienden om ons heen, mensen die we waarderen. Mensen wiens levensvisie tegen die van ons aan leunen of die aanvaardend genoeg zijn om onze visies erbij te nemen. Mensen waarop we vertrouwen en steunen. En mensen die dit ook allemaal van ons kunnen verwachten.
Maar waar vind je die mensen toch maar? In mijn vriendenkring zitten misschien schrikbarend weinig mensen van mijn eigen leeftijd. Ik bedoel vriendlief is bijna 10 jaar ouder, en mijn eigen vriendinnetjes leeftijden liggen tussen de 52 en de 77. Toch behoorlijk wat verschil denk ik dan met mijn 22 lentes.
Nu ben ik sowieso van mening dat je altijd mensen moet zoeken die in betere situaties zitten dan jou. Als stimulans, maar ook omdat je met minder geen genoegen hoeft te nemen. Als je omgaat met mensen die hun leven niet in handen hebben, verschillende problemen hebben die van grote aard zijn of gewoon in het algemeen een slechte invloed op je hebben, dan moet je niet verwachten dat het jou zo voor de wind zal gaan.
Één vriendinnetje van me heeft haar eigen FB-groep die ze laaiend warm houdt, doet veel cursussen op het gebied van spiritualiteit en heeft een ontzettend groot gezin. Een ander vriendinnetje van me is een ontzettend stoer en onafhankelijk wijf. De laatste heeft een leven erop zitten dat gewoon niet zo voor de hand liggend is, maar heeft wel altijd haar eigen ding gedaan. Allemaal vrouwen om naar op te kijken. Ik leer zo ontzettend veel van elk van hun. Elk op hun eigen manier zijn ze fantastisch!
Vroeger had ik ook vriendinnetjes van mijn leeftijd. Maar die zijn (over het algemeen natuurlijk) met andere zaken bezig. Ze feesten, drinken en gaan voor de lol nog eens een keer. Maar dat pakt niet bij mij, dat is totaal niet mijn ding. Natuurlijk is dit niet vanzelf gekomen. Maar het bleek keer op keer dat dat soort relaties gewoon niet voor mij bestemd was.
Ik heb mijn ding gevonden bij echte vrouwen, met ervaring. Die mij bijstaan en terecht wijzen als het moet. Die niet bang zijn om hun gedachten uit te spreken, feedback te geven als het moet of soms gewoon lekker onzinnig doen. Dus nu heb ik gesprekken met mensen die niet van mijn leeftijd zijn, en bevalt me dat? Absoluut!
Wat denken jullie over grensoverschrijdende vriendschappen?
Liefs Loena
Heel erg herkenbaar! Tot aan mijn 35ste ben ik altijd de jongste geweest, familie, vrienden e.d.
Nu niet meer (kinderen niet meegerekend). Nu begin ik de “oudere” vriendin te worden. Ik zelf zoek nu wel meer leefttijd genoten.
Jouw verhaal is EXACT wat ik dacht ik 22 was. PRECIES! Snap je echt helemaal en geef je zeker gelijk,gisteren ben ik 41 geworden en ben mij intens bewust van mijn leven, leeftijd en alles wat er bij hoort. Al een paar jaar trouwens.
Op zich is het goed om iets oudere mensen om je heen te hebben en zeker als ze goede invloed hebben maar in mijn geval en zelfs als ik 100% duidelijk aangeef dat niet te willen, gaan ze mij bemoederen. En daar ben ik allergisch voor en dat is mijn valkuil en mijn les waar ik nu mee bezig ben.
Het gaat beter maar ik merk wel dat ik deze mensen inderdaad moet negeren of ik wil of niet. Ik ben hun kind niet en wil dat ook niet zijn. Dat vind ik dus een gevaar van als je oudere mensen om je heen hebt. Maar…er zijn wel momenten dat ik een moeder figuur nodig heb. Alleen IK zoek het zelf uit en dat is vaak het probleem van deze goedbedoelde, personen. HUN bepalen het en niet ik. En dat kan nooit de bedoeling zijn.
Ofwel wat ik eigenlijk wil zeggen hahahahaha. Pas daarvoor op!
Liefs
Diana
PS: heerlijk je blogs zo, lekker diep af en toe.
OH gefeliciteerd nog! Heb je het goed gevierd?
Zelf merk ik dat mijn vriendinnen me (nog) niet bemoederen tenzij ik om moederlijk advies vraag. Ik mag echt gezegend zijn met hun hoor 😉 Mijn tijd met leeftijdsgenoten komt dan nog als ik jou zo hoor. Ben al blij dat ik niet de enige ben!
En bedankt voor het complimentje <3
Op relaties staat geen leeftijd. Leeftijd brengt vaak wel bepaalde verwachtingen met zich mee en in bepaalde keerpunten kan dit wel voelbaar zijn. Zo heeft iemand die ik ken, een relatie met een man die bijna dubbel zo oud is. Geen probleem volgens mij. Maar wel vreemd als manlief op pensioen gaat, en jij nog 20 jaar moet gaan werken…Hetzelfde kan optreden met een koppel, waar de één werkt en de ander schoolgaat. Je zit op dat moment in je leven gewoon niet op dezelfde golflengte. Hetzelfde is hier met jou gebeurd, Loena – Je wilt niet uitgaan, maar je wilt je spiritueel ontwikkelen –> De mensen die niet op jouw golflengte zitten laat je gaan, terwijl die anderen de band kunnen bekrachtigen. Heeft op zich volgens mij weinig met leeftijd te maken (hoewel de ervaring mooi is meegenomen natuurlijk! 🙂 )
Precies, anderen trekken verder en degenen die wel de band kunnen bevestigen op een manier die wel bij me past blijven. Dank voor je inzicht!
Heel erg herkenbaar, al ga ik dat nu pas merken, het begon al met, ik was 16 hij was 19, nu lijkt dit nog niet zoveel verschil, maar toen kwam er zelfs 19 jaar verschil hij ouder, oké bad one, maar goed hij was er wel, nu mijn beste vriend is maar liefst 27 jaar ouder en zelfs een stuk ouder dan mijn ouders, bio ouders 😉 Erg apart, wat de vrouwen betreft om mij heen, ik verzamel van alles denk ik, ook mijn eigen leeftijd, maar wel allemaal sterke vrouwen, stuk voor stuk, ze zijn er wel, maar in de 20 is het lastig om ze te herkennen. En zij vinden mij dan weer.
Toen ik 22 was, was ik al samenwonend geweest, was ik gehuwd, mijn kindje was al 2, en ik lag in scheiding, een heel leven in 6 jaar tijd voorbij gegaan met nog een nieuw leven voor mij. En nog steeds een goed leven voor mij 😉
x
Soms gaat het leven maar snel… Soms zou ik ook willen dat ik het rustiger had aangepakt, ach laat me zeggen dat ik nu goed af ben en dat het tot nu toe nog niet saai was. En dat van jou blijkbaar ook niet!
Liefs
Ik denk dat het vooral de levensfase zijn die mensen wel of niet bij elkaar laten passen. Zo ben ik na de geboorte van Finn één van mijn oudste(langste) vriendinnen kwijt geraakt. Iets waar ik dacht echt heel erg kapot van te zullen zijn, maar soms verrast het leven je en het gemis blijkt een verrijking te zijn. Ik schommel in mijn kennissenkring, kan goed met mensen met een hogere leeftijd, maar ook met jongeren. Als de neus dezelfde kant in staat en je verschillende raakvlakken hebt heb je altijd wel gesprek stof en als je elkaar met respect behandelend.. Is het prima toch 😀
Zeker prima! Zolang er een raakvlak is dan is het oké 😉 Ik merk wel dat ik enkel vrienden heb die één gezamelijk raakvlak hebben. En daarnaast is er vrij weinig. Ach ja, zolang we maar gelukkig zijn met elkander 😀